Verona

Vanochtend vroeg werden we wakker door een knetterend onweer. Daarbij hoosbuien waarvan we dachten; daar gaat ons dagje fietsen. Met een Duits echtpaar dat op de motor terugkwam van een pelgrimstocht naar Assisi waren we de enige hotelgasten. De hoogbejaarde hoteleigenaresse had met ons te doen en gaf ons de vrije hand over het moment waarop we wilden vertrekken. Uiteindelijk klaarde het op. Onderweg hebben we voor het eerst kortdurend onze regenjacks aan gehad. Langs de hele Adige, tot in Verona, loopt een prachtig fietspad. Zuid Tirol is trots op dat fietspad. Ze dragen het op aan de vrijheid die de fiets aan de mensen geeft en aan de grote wielrenners die de streek heeft voortgebracht. Onderweg staan meerdere kunstwerken en monumenten (foto). Op de fiets is Zuid-Tirol landschappelijk niet het mooiste deel van de tocht. Op zoek naar een hotel in Verona kwamen we bij hotel Cavour. De eigenaresse was even weg maar ze had voor vervanging gezorgd, een jongen met een verstandelijke beperking. Hij kon echter geen zaken doen. We hebben een uur gewacht en de jongen heeft een uur non-stop geprobeerd zijn bazin telefonisch te bereiken. Hij verzekerde ons dat er een kamer vrij was. We hadden met hem te doen. Alleen al om die reden vonden we dat we de wachttijd maar moesten uitzitten.                   

Massimo. We are already in Verona. Italian smell is in the air. We hope that the next days will nog be that hot. Next friday or saturday we expect to be home.